نشانه ی روز :

سوال 74 قدم چهار / آیا قربانی خود را سرزنش می کردم تا رفتار خود را توجیه کنم ؟ توضیح دهید .

خوب داریم لیست سواستفاده هایی که انجام دادم رو می نویسم و برای اینکه به الگوی رفتارهای بیمارگونه پی ببرم تا این اشتباهات تکرار نشه نیاز دارم که این بند رو یکبار اینجا باز کنیم و بعد در ترازنامه برای هر مورد جداگانه بررسی کنیم . 

بیماری من همواره هوشمند بوده و هرگز همینجوری و یهویی و بی توجیه به میدون نمیاد و قبلش زمینه سازی می کنه ! در مواردی که میخواستم از کسی سواستفاده کنم قبلش میگشت و یه توجیه پیدا می کرد ! مثلا به یکی می خواستم درس بدم که دیگه انقده ساده نباشه ! (معلم کی بودم من !؟) ، یکی دیگه خودش بی عرضه بود … یکی دیگه هم من زرنگتر بودم ، برای یکی می گفتم اینجا قانون جنگله بخور تا خورده نشی ، برای یکی دیگه من نبودم دستم بود ، تقصیر آستینم بود ، یکی خودش میومد گوشش رو میداد دست ما که ببریم ، مقصر اصلا مگه ما بودیم ؟ یکی دیگه خودش انتخاب می کرد بیاد و به ما فرصت و اجازه سو استفاده بده مگه ما مسئول انتخابای مردم بودیم ؟یکی دیگه لایق چیزایی که داشت نبود ، ما هم چون لایق تر بودیم از چنگش در میاوردیم ! یکی دیگه رو که اصلا سواستفاده نبود ، ما استفاده کردیم ! به قول داستان مولانا باغ و میوه از خدا بود … (و نفهمیدیم که چوب و نگهبانم از خداست ) … یه جاهایی ما یه چیزایی رو قرض کردیم ، خوب صاحبش نیاز نداشت … یه جاهایی خوب خواسته های ما خیلی مهم تر از نیازهای دیگران بود … گاهی سازمان بودن ، اداره بودن ، شخصیت حقوقی بودن رو توجیه می دونستم که سو استفاده کنم ! گاهی می گفتم دارم مالیات میدم ، حق دارم گوش دولت رو ببرم ! (واقعا مالیاتم می دادیم ؟!) ، گاهی از خدمات دولتی راه در رو و سو استفاده پیدا می کردم و فرار از قانون رو حق خودم می دونستم !  در کل هزاران توجیه بود که به بیماری ما فرصت سو استفاده می داد … و هر سو استفاده یعنی خسارت ، یعنی فاصله گرفتن از ذات الهی و انسانیمون … یعنی فعالیت بیشتر بیماری …

اما امروز می دونم من اجازه ی خسارت زدن در هیچ شرایطی رو ندارم … من اجازه ی سو استفاده از هیچ کس و چیزی رو ندارم … امروز می دونم اگر چه دیگران حق انتخابهای خودشون رو دارن و ممکنه حتی به من فرصت سو استفاده بدن ، اما منم حق انتخابای خودم رو دارم و می تونم از این فرصت ها در راستای خواست خدا استفاده نکنم … امروز می دونم لازم نیست با سو استفاده از کسی بهش درس ساده نبودن بدم ، دو کلمه راهنمایی کفایت می کنه … امروز می دونم مال دیگران مال خودشونه ، مال منم مال خودمه ! امروز می دونم من مسئول تشخیص لیاقت هیچ کجا نیستم ! خودم  و لیاقت هامو شکوفا کنم کولاک کردم … در کل امروز هیچ توجیه و منطقی برای بیماری وجود نداره که به من اجازه ی استفاده ی سوء از اموال ، احساسات ، جسم ، روح ، داشته ها و … هیچ انسان ، موجود حتی سازمانی رو بده … 

در لیستم به الگوی شخصیم در موارد سو استفادم پی می برم …

کانال تلگرام مسیر آرامش، دوازده قدم آرام: این روبرو کلیک کنید شاید باز شه! ورود به تلگرام با یاروشکن 😂 می تونید در تلگرام این رو سرچ کنید : aram12steps

2 comments

  1. سرزنش هم کار همیشه من بود….کسی هم اگه متوجه میشد ازش سو استفاده کردم شروع میکردم سرزنش و مظلوم نمائی…الان که دقت میکنم چه راحت تو دست بیماری بودم بدون هیچ گونه آگاهی

پاسخ دادن به مریم لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *