ترازنامه

دو بخش از کتاب هست که سوال نداره ، یکی ترازنامه که بدونیم ترازنامه اصلا چی هست و بعدی ترازنامه ای از خودمان که به ما میگه از خودمون باید تراز بگیریم … از طرفی حالا که رسیدیم اول ترازنامه ها باید نگاه شخصیم و نظرم در مورد ترازنامه ها و روز کار کرد اونها و یک سری مسائل دیگه رو باهاتون در میون بذارم . 

پس احتمال داره این پست طولانی بشه …

الان وقتشه یک دفتر سایز بزرگ آماده کنید ، در این مسیر به برگه های زیادی نیاز خواهیم داشت … این دفتر قراره حامل ترازهای ما بشه و اسمش بشه ترازنامه (بعضی دوستان ترازنامه های چاپی تهیه می کنن ، هر جور که راحتید با مشورت راهنماتون این کار رو انجام بدید ) . 

نکته ی مهمیه که بتونید این دفتر رو فقط و فقط برای خودتون حفظ کنید ، این یه بار رو بیاید شلخته نباشیم و دفترمون زیر دست و پا نیافته ، جایی جاش نذاریم ، دست این و اون نرسه ، بعنوان زیر قابلمه ای ازش استفاده نشه و در کل کسی بهیچوجه بهش دسترسی نداشته باشه … بی دقتی در این قضیه می تونه روی کیفیت تراز نویسیمون و حاشیه دار شدن قدم چهارمون تاثیر بذاره … ترازنامه قدم چهار فقط و فقط مال خودمه و نباید کسی بتونه همینجوری بره و ترازنامه من رو بخونه … (میدونم در پنهان کردن و جاساز کردن تخصص خاصی داری 🙂 اینبار اشکال نداره ، انجامش بده ) 

خوب حالا روش شخصیم رو برای ترازنامه نویسی برات میگم ، این فقط تجربه و پیشنهاده و اجباری درش نیست ، به من خیلی جواب داد …

مکان خاصی رو برای ترازنامه نویسی انتخاب کنید ، این مکان نه زیادی گرم ، نه زیادی سرد باشه ، محیطی آرام و راحت باشه و کمترین مزاحم رو باید داشته باشه ، ما برای ترازنامه نویسی به تمرکز و توجه نیاز داریم پس جایی باشه که رفت و آمد کمی داشته باشه و خلوت خصوصی ما رعایت بشه … این محل رو برای خودت بسیار راحت و نرم آماده کن ، یه زیر پایی مخصوص و کلا محلی راحت … 

حالا هر بار که محل ترازنامه نویسیت وارد میشی قبلش می تونی کارهایی رو انجام بدی که بهت نیروی روحانی بیشتری میده ، کمی مطالعه ی نشریات ، چند تا تماس بهبودی خصوصا با راهنمات و … بعد که وارد محل خاصت شدی شروع کن با تنفس عمیق لحظاتی ذهنت رو از همه دنیا رها کن ، لبخند بزن و سعی کن بی دلیل نیشت کاملا باز باشه … نفسهای عمیق شکمی … و بعد نوبت دعاست … از خدا کمک بخواه که بهترین سعی و بیشترین کوششت رو برای بهبودی بکنی و نتیجه رو بهش بسپار و دست به کار شو ..

خوب اکثر ترازنامه ها می خواد شما رو به گذشته ببره … اما ظاهرا حافظه ی خیلی از ما مثل ماهی گلیه …بعضی از دوستان میگن مثلا من ده تا رنجش بیشتر یادم نمیاد (یا با اطمینان میگن ندارم ! ) ، و قبلا یکبار توی سایت گفتم ، اگه چهل سال سن داری و بجز دو سال اول ماهی دو دونه رنجش هم گرفته باشی حدود هزار رنجش میشه ! البته این مثاله اما منطقیه … ولی من چطور به خاطر بیارم … این راه منه : 

اول تقسیمات سنی می کنم … مثلا کودکی ، نوجوانی ، جوانی و … هر چی بیاد میارم مینویسم … بشخصه اول موارد رو می نویسم ، بعدا میرم سراغ تراز گرفتن … در عین حال هر خاطره اگه خاطرات دیگه ای رو زنده کرد اون زنجیره رو تا تهش پی می گیرم و چیزی رو از قلم نمیندازم … یادتون باشه هر چیزی که از خاطرتون میگذره قطعا ارزش نوشتن داره ، پس از هیچی نگذرید …

خوب وقتی این مسیر رو رفتم میرم سراغ افراد مثلا : خانواده ، دوستان ، همسایه ها ، رهگذرها ، مغازه ها ، معلم ها و ..

بعد میرم سراغ مکانها ، خونمون ، محل کارم ، مدرسم ، پادگان ، کلاس زبان و …

بعد میرم سراغ مثلا شغلم ، مشتری ها ، صاحب کارها ، تامین کننده ها 

بعد سراغ مراحل زندگیم ، مدرسه ابتدایی ، راهنمایی ، دبیرستان ، دانشگاه ، شغل یا سربازی 

و همینجور با هر دسته بندی ای که بتونم خودم رو توش جا بدم (این روش وابسته به زندگیتون خیلی متنوعه ، مثلا اگه روزگاری در تآتری شرکت کردید ، بچه های تاتر ، استادا ، محل برگزاری ، تماشاچیا ، پشت صحنه ، روی صحنه … اینجوری اضافه میشه ) … 

من با این روش و زنجیره هایی که هر خاطره خودش به وجود میاورد تونستم ترازنامه های پر و پیمونی بنویسم و چیزهای زیادی به خاطر بیارم …

یادتون باشه در طول ترازنامه نویسی و بعلت این کنکاشهایی که در زمانهای مختلف می کنیم تغییرات احساسی مختلفی رو تجربه می کنیم ، لازمه که انرژی بیشتر روحانی ای دریافت کنیم و این از طریق حضور در جلسات بیشتر ، تماس بیشتر با راهنما ، ارتباط بیشتر با خداوند و … اتفاق می افته …

حالا ببینیم ما از چی قراره تراز بگیریم ؟

ترازنامه ای از خودمان ! پس یادمون نره ما تراز دیگران رو نمی گیریم ، در طول زندگی ما اکثر ما بجای اینکه گیر خودمون رو در هر مسئله ببینیم میرفتیم سراغ فرافکنی و دنبال نقش دیگران بودیم ! یا اصلا نقشها رو قاطی می کردیم و در هر صورت پای دیگران رو میکشیدیم وسط ، سیاست کی بود کی بود من نبودم و من نبودم دستم بود تقصیر استینم بود روش اصلی ما بود … 

یادمون باشه ما اصلا دنبال مقصر و خراب کردن حال خودمون و هیچ کس دیگه نیستیم ! خیلییییی مهمه بدونیم که اتفاقا برعکس ما قراره حالمون رو خوب کنیم ، قراره خود واقعیمون رو آزاد کنیم و دوست داشته باشیم … اصلا هدف مچ گیری نیست ! و از طرفی ما داریم تراز خودمون رو می گیریم ، نه دیگران رو … ترازنامه ها نمی گن دیگران مقصر نیستن ! ترازنامه فقط کاری با تقصیرای دیگران نداره … اونا برن تراز خودشون رو بگیرن و ایشالا خدا کمکشون کنه ، ما داریم اون قسمتی که نقش خودمونه نگاه می کنیم … پس اینکه من نقش خودم رو در مسایل پیدا کنم ، معنیش این نیست که دیگران نقشی نداشتن … فقط ما با نقش اونها کاری نداریم ! 

(البته در کل نگاه شخصی من اینه که زندگی من مثل یه فیلمه که من نقش اول اونم (نه لزوما نقش اصلی یا مهم ، فقط اول شخصش)  ، هر کسی داره دیالوگهای خودشو میگه و کار طبیعی خودشو می کنه ، هر کسی اون بازی ای که بلده رو بازی می کنه ، یکی بد ، یکی خوب ، من هم بازیگرم ، کارگردان که نیستم  ، یکی نقش خنثی ، یکی نقش منفی ، یکی نقش آدم خوبه ، یکی هم آدم بده ، یکی باید نقش ادم خوبه رو بازی کنه ، نقشش رو خراب می کنه ، یکی دیالوگش رو یادش میره و دیالوگ اشتباه میگه … من کاری با نقشها و دیالوگهای دیگران ندارم … مهم اینه من چطور در مقابل بازیگر روبروییم بازی کردم … تکرار می کنم ، من بازیگرم ، تهیه کننده و کارگردان نیستم ! )

پس تمرکزمون روی نقش خودمونه ، هرچند اگه دلتون رو خنک می کنه چیزی که در مورد دیگران فکر می کنید رو توی تراز بیارید ، اگر و فقط اگر باعث میشه نقش خودتون روشن تر بشه …

خوب پر حرفی کردم ، و خیلی حرف دیگه هم مونده … اصلا بذار بازم یه کم بگم 🙂

عزیزای دلم ترازنامه قدم چهار محدود به آنچه در کتاب امده نیست ، بستگی داره که ما چقدر جستجوگر و بی باکیم و این مهارت ترازنامه نویسی رو که از ترازهای کتاب یاد گرفتیم اونوقت آزادیم که هر چقدر دلمون خواست در زندگیمون و اخلاقمون سرک بکشیم و باز و باز و بازتر بشیم …  هر کدام از ما در زندگی شخصیمون و در درونمون مسایلی داریم که در ترازنامه ای که در کتاب هست نگنجیده و مهارتی که کتاب به من یاد می ده کمکم می کنه که با کمک راهنمام قدم چهاری بسازم کامل تر و شخصی تر برای خودم … مثال میزنم … وقتی من مثلا هر بار که میخوام رژیم بگیرم موفق نمی شم ، پس در درونم چیزی هست که باعث میشه … این نیاز به یک ترازنامه شخصی داره … ترازنامه ی موانع رژیم آرام ! باید برم تمام رژیمهای گذشتم رو مرور کنم ، ببینم چه احساساتی رو تجربه کردم ، چه نواقصی مانع ادامه شد ، گیر کار چی بود که هر بار تکرار شد و … 

ای بابا ! بازم دلم می خواد بگم که … طاقت بیارید … احتمالا آخرش این باید بشه یه کتاب !

 بذارید یک داستان از مثنوی بگم . یه مسابقه ی نقاشی شد و چینی ها و رومی ها درش شرکت کردن و دو امارت روبروی هم بهشون دادن تا کار رو شروع کنن بمدت یکماه چینیها دایم رنگ خواستن ، لوازم خاص خواستن ، فرچه و … و رومی ها فقط و فقط سمباده خواستن … همه در عجب بودن که چطور بی رنگ دارن نقاشی می کشن ! روز نتیجه فرارسید و پادشاه اومد و درب دو عمارت رو باز کردن … چینی ها نقاشی بسیار زیبایی کشیده بود ، بسیار عظیم و رنگارنگ ، اما رومی ها همون نقاشی رو روی دیوارشون داشتن بقایت براق تر و درخشانتر و زیباتر ! بله …. رومی ها فقط دیوارها رو از گرد و خاک و زنگ و آشغال پاک کرده بودن و انقدر پاک کرده بودن که دیوارها تبدیل شده بود به آیینه ای درخشان که نقاشی روبرو رو در خودش نمایش میداد ، حتی زیباتر …

حالا چه ربطی به قدم چهار داره ؟ دل ما مثل دیوار این دوستان رومی می مونه و قدم چهار همون سنباده (شایدم سمباده !) … وقتی گرد و غبار و زنگ و آشغالها رو کنار بزنیم آنچه نمایان میشه آینه ی زیبایی های زندگی و نور خداونده … 

قدم چهار قدم ایراد گیری نیست ، قدم تمیز کردنه … قرار نیست به خودمون گیر بدیم ، قراره رها بشیم ، قراره عاشق خودمون بشیم ، قراره اون خود واقعیمون ، اون خودی که خدا عاشقشه ، اون خودی که اومده توی این جهان تا آینه ی وجود خدا باشه و لذت ببره رو پیدا کنیم … 

دلم می خواست بازم بگم ولی بهتون رحم می کنم … از جزوه ی کارکرد قدم چهار در نشریات و کتابهای خارج از انجمنها مثل صخره را رها کن هم کمک بگیرید …

کانال تلگرام مسیر آرامش، دوازده قدم آرام: این روبرو کلیک کنید شاید باز شه! ورود به تلگرام با یاروشکن 😂 می تونید در تلگرام این رو سرچ کنید : aram12steps