سوال 9 قدم چهارم / آیا تفکر درباره توقعات جامعه مرا آزار می دهد و می ترسم که نتوانم هیچوقت خود را با آن تطبیق دهم ؟

توقع جامعه از من چی بود ؟ عضوی قابل قبول ، مسئول و سازنده باشم … من چی بودم ؟ عضوی بی مسولیت ، غیر قابل قبول و منفعل و مخرب ! و معلومه که همیشه با توقعات جامعه مشکل داشتم … فکر می کردم هیچوقت این قضیه حل نمیشه ، اما خبر خوب اینه که همه ی اینها در طول کار کرد قدم ها درست میشه ، قطعا با حضور در برنامه ی بهبودی من به عضوی سازنده و مسئول و قابل قبول و حتی فراتر از اون تبدیل میشم و جامعه از من الگو خواهد گرفت ، من به جامعه خدمت خواهم کرد و حتی جامعه از من کمک خواهد خواست …  اما اینجا و در این نقطه یک چیز رو فراموش نکنیم …

اینجا قدم چهاره ، من قراره برم سراغ خودم ، ارزشها ، اصول ، اعتقادات ، افکار ، احساسات ، درونیات ، داشته ها ، پتانسیل ها ، روابط و هزارتا چیز که مربوط به درون خودمه و در این قدم خبری از تلاش برای سازگاری با ارزشهای دیگران و اجتماع نیست ، این قدم قدم شناخت خودمه نه شناخت اجتماع ، نه شناخت دیگران …

یه داستانی هست که دوستش دارم و به این سوال می خوره …

حالا این هم مایین که قراره نقش خودمون رو درست کنیم ، باقی چیزها خودش درست میشه . پس باز هم می گم از تراز گرفتن نترسیم ، تراز رو از خودمون می گیریم و نور حقیقت رو به همه جای وجودمون می تابونیم تا خودمون رو بشناسیم و دوست بداریم . 

پی نوشت : امروز دوستی نگاهی زیبا از قدم چهار به من هدیه داد که قطعا روی درکهام و کارکردم روی این قدم تاثیر گذار خواهد بود … ما قرار نیست تراز بگیریم که بدیها و مشکلات رو گیربندازیم و به نواقصمون گیر بدیم ، قراره بفهمیم لازم نیست اینهمه بار رو بدوش بکشیم و پنهان کنیم ، خداوند با همه ی اون چیزی که هستیم عاشقمونه ، ما قراره به این درک برسیم که اینها پنهان کردنی نیست ، شناختنی و رها کردنیه ، اونم با خوشحالی و عشق … قرار نیست درد بکشیم ، قرار نیست قضاوت بشیم ، قرار نیست مقایسه بشیم  (نه با هیچکس دیگه ای ، نه با خواسته های اجتماع و … )  خداوند ما رو با نواقصمون ، کاستی هامون ، خطاهامون هم دوست داره … باید سپردن و تسلیم رو اینجا تجربه کنیم …