سوال پنجم قدم چهار / آیا از کار کرد این قدم می ترسم ترس من از چیست ؟

بنام خدا ، بله ! 

معمولا ترس برای اولین بار که این قدم رو کار می کنیم ممکنه به سراغمون بیاد . ترس از ناشناخته ها ، ترس از مواجهه با حقایقی که فراموش کردم ، ترس از احساساتی که سالهاست پنهانشون کردم که چشمم بهشون نیافته ، ترس از مواجه شدن با قسمت های تاریک زندگی و نیمه ی تاریک وجودم ، ترس از بخاطر آوری خاطره هایی که هرگز نمی خواستم دوباره ببینمشون و ترس از احساسات ناشناخته و ترس از اینکه اونقدر مواجهه با اینها دردناک باشه که نتونم تحمل کنم … از طرفی هم ترس خیلی از دوستان تازه واردمون از گمنامی در نوشتن لیستها ، خجالت بابت خونده شدنش توسط راهنما و برادر قدمی هاست … 

پس بذارید توضیح بدم …

ترس از ناشناخته ، طبیعیه ، پس بهتره قبل از کارکرد این قدم باهاش آشنا بشم تا زیاد نترسم ، چه کسی بهتر از راهنما و دوستان بهبودیم برای آشناتر کردنم با قدم ، پس به جای ترسیدن آگاه تر میشم و روی مزایاش تمرکز می کنم … در مورد مواجهه با حقایقی که فراموش کردم ، فراموش کردن هرگز به معنی از بین رفتن نیست ، این مسایل باری هستن روی دوشم و زخمهایی که روزی سر باز می کنن ، پس چرا نباید باهاشون مواجه شم و ازشون رها بشم ، اونم حالا که کلی نیروی کمکی دارم ، اصول ، جلسات ، راهنما و مهمتراز همه خداوندی که بهم وعده داده هرگز دردی بیش از حد توانم بهم نمی ده ! چی از این بهتر ؟

نیمه ی تاریک وجودم چیزیه که با نور آگاهی تبدیل به روشنایی میشه ، اصلا تاریکی ای وجود نداره ، فقط و فقط کمبود نوره که انقدر اون گوشه رو تاریک و سیاه و ترسناک کرده ، قطعا با چراغی روشن به استقبالشون میرم و چقدر قراره آرام بشم وقتی که با قسمت های ناشناخته ی وجودم آشنا بشم … 

ترس از احساسات ناشناخته رو خود قدم برام حل می کنه ،آن چنان احساساتم رو برام باز می کنه ، کارکرد احساس رو بهم یاد میده ، حتی اسامیشون و جایگاهشون رو که احساس ناشناخته برام باقی نمونه … 

در کل مواجهه با گذشته و بخشهایی از وجودمون که نمی خوایم دوباره ببینیمش نمی گم دردناک نیست ، اما این درد حاصل از بیماری منه که داره در مقابل نور و تغییر مقاومت می کنه و نمی خواد من آزاد بشم ! این درد  درد آمپولیه که بعدش شفا و آرامش به دنبال داره … ما یک بشکه ی بزرگ از پسماندهای گذشته رو جمع کردیم و هر روز و هر لحظه داریم حمل می کنیم ، حتی اگه یادمون نباشه که چه چیزهایی روی دوشمون هست ، از وزنش چیزی کم نمیشه، سه قدم اول بهبودی شاید باعث شده باشه گلای نیلوفر روش سبز بشه اما چیزی از سنگینیش کم نکرده تا اینجا … قراره اونهمه پسماند و لجن رو خالی کنیم و این بار از روی دوشمون برداشته باشه ، از این به بعد سبک بار به سفر بهبودی ادامه بدیم ، لحظاتی هست که بوی گندش آزامون بده اما زیباییش به اینه که باقی عمرمون دیگه قرار نیست باهاش مواجه بشیم …

دوست خوبم ، شهامت که باهاش آشناتر خواهیم شد به ما میگه بترس ولی ادامه بده … بزن به دلش و نذار این سبکباری رو یه ترس کوچک ازت بگیره …

 

کانال تلگرام مسیر آرامش، دوازده قدم آرام: این روبرو کلیک کنید شاید باز شه! ورود به تلگرام با یاروشکن 😂 می تونید در تلگرام این رو سرچ کنید : aram12steps