نشانه ی روز :

سوال 4 قدم یک / وقتی فکری به سرم میزند فوری و بدون در نظر گرفتن پیامدهایش به آن عمل می کنم ؟ به چه صورت دیگری رفتار من از روی اجبار است ؟

اگه فکر می کنی فرمان زندگی تابحال کاملا دست خودت بوده ، این سوال می خواد یه تلنگر کوچک بزنه … چقدر توی زندگیم وقتی فکری به سرم زده فورا بهش عمل کردم ؟ همون لحظه و آنی ؟ و بدون اینکه ببینم اثرات این عمل روی زندگی خودم و اطرافیانم چی میشه …

و این کار چقدر عاقلانست ؟ اصلا من چرا این کار رو کردم ، چقدر از این قضیه آسیب دیدم ؟ با خودم همیشه گفتم خوب دست خودم نبوده ! والان می خوام یه سوال مهم بپرسم : پس دست کی بوده ؟!  بله ، شاید تکان دهنده باشه اگه بشینم به این فکر کنم که بعنوان یک انسان که بزرگترین افتخارم حق انتخاب منه ، چی به سرم اومد که در بسیاری موارد در مقابل اتفاقات ، وسوسه ها و افکار و بمحض اینکه فرمانی و صدایی در سرم شنیدم فورا به اون عمل کردم ، مثل کسی که مسخ شده … و الان وقتش رسیده که به منبع فرامینم توجه کنم … اگر دست من نبود پس دست کی بود ؟ اگه فرمان من نبود پس کی فرمان داد … بعله ! (بله نه ! بعله ! ) بیماری … شیطان … وسوسه گر پنهان … گرگ خیره سر  (کاش زودتر یه اسم براش انتخاب کنیم ، از این به بعد با شنیدن کلمه ی بیماری یاد همین مفهوم بیافتید )

بخش دوم سوال از اولش هم مهم تره !وقتی که از روی فرمان بیماری عمل کردم ، داره میگه رفتارت از روی اجباره !!! اجبار ! یعنی دیگه فرمون ماشین زندگیت رو سپردی دست بیماری ، تو فقط راهی رو می ری که اون میگه ، کاری رو می کنی که اون می خواد … از لحظه ای که به درخواست بیماری عمل کردم ، باز دستان پدر آسمانیم رو رها کردم و خودم رو به چنگال بی رحم این بیماری مرموز سپردم … کافیه یک قدم به سمتش بردارم تا مجبورم کنه صد قدم دیگه به سمتش برم …

پس سوال داره ساختار کار بیماری رو برام روشن میکنه … و از این به بعد که این نور آگاهی در وجودم جاری شد و بعد از مراقبه و مطالعه در مورد این سوال ، حالا وقتی فکری به سرم میزنه و می خوام فورا بهش عمل کنم صدایی روحانی در سرم باید بگه مراقب باش … تا اینجا فرمان در دستان توه (و در قدمهای آتی متوجه خواهیم شد که در حقیقت تا اینجا فرمان در دستان خداونده ) و اگه من تصمیم بگیرم که به این فکر عمل کنم ، دیگه وارد مرحله ای به نام اجبار میشم . یعنی از حق انتخاب خارج میشم و دیگه بعدش نه عواقب رو می بینم ، نه می بینم دارم چه می کنم و غلام حلقه به گوش بیماری میشم … مگر آنکه لطف خدا نجاتم بده …

این روزها وقتی فکری به سرم میزنه ، در بیشتر اوقات موفق میشم که یادم باشه من قرار نیست به همه ی افکارم گوش بدم و آنی به اونها عمل کنم و  میدونم در سر من فیلتری به نام بیماری هست و اول باید اون فکر رو در ترازویی بذارم ، عواقبش رو بسنجم ، جایگاه فکر رو تشخیص بدم (که این آپشن تشخیص بر اثر کارکرد دوازده قدم در من به وجود میاد و وقتی ابتدای راهم باید از راهنمایی کمک بگیرم که دوازده قدم رو کار کرده و در زندگیش جاریه )

باز جمله ی طلایی راهنمام رو تکرار می کنم

مادامیکه به وسوسه هایم بها ندهم تبدیل به اجبار نمی شود !

و همینجا به خدا پناه می برم و از خود خود خود مهربانش می خوام  من رو از شر وسوسه های این بیماری و از شر افکاری که از من میخوان فورا بهشون عمل کنم نجات بده و   من رو در مسیر آرامشش حفظ کنه .

کانال تلگرام مسیر آرامش، دوازده قدم آرام: این روبرو کلیک کنید شاید باز شه! ورود به تلگرام با یاروشکن 😂 می تونید در تلگرام این رو سرچ کنید : aram12steps

Check Also

سوال 18 قدم یک / اولین باری که تشخیص دادم بیماری برای من یک مشکل شده کی بود؟ آیا سعی کرده ام آن را اصلاح کنم. اگر آری .چگونه؟ اگر نه .چرا؟

سوال خیلی راحت میخواد بگه من بیخود اینجا نیستم و باید یه تجدید خاطره بکنم …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *