دوازده قدم درکهای شخصی آرام از دوازده قدم روحانی

رسیدیم به قدم پنجم و چندین روز طول کشید تا دستم بره سمت کامپیوتر تا از این قدم بسیار مهم بنویسم. به امید خدا با انرژی شروع به کارکرد این قدم خواهیم کرد. قطعا کارکرد این قدم دیگه انلاین اصلا مقدور نیست و من تنها می تونم تجربیات خودم رو …

درباره ی این سوال در طول ترازنامه نویسی گفتم، علتش هم این بود که وقتی رسیدیم به این سوال دردسر کمتری داشته باشیم! سوال به ما نمیگه دروغگو! چرا باید توی ترازنامه ی خودم داستان دروغی یا غیر واقعی بگم؟! (البته از من با این بیماری که اصلا بعید نیست …

رسیدیم به بخش رازها ، تنها دو سؤال به اتمام قدم چهارم باقی مونده و این سؤال اینجا چیکار می کنه ؟ با رازهای من چیکار داره ؟! خلاصه بگم ؟! در یکی از نشریات نوشته بود : شدت بیماری ما به بزرگی رازهایمان است ! یه نشریه ی دیگه …

با دیدن این سوال بغض کردم . چی دارم بگم در مورد نعمت بهبودی ؟ چطور شکرگزاری می تونم بکنم در قبال چنین چیز ارزشمندی ؟ بیماری ای داشتم که همه چیزم رو گرفته بود ، من رو از تنهایی به یأس ، از یأس به مرگ راهی می کرد …

ارزش ؟! از اسمش پیداست ، چیزی که برای من ارزشمنده … وقتی در مورد ارزش صحبت می کنیم ، بیشتر نگاهی روحانی به ماجرا داریم ، یعنی قرار نیست من بعنوان مثال بگم لپ تاپم برام ارزشه چون ارزشمنده !!! (اینا بدیهیاته ، خودمم می دونم 🙂 ) خوب …

برنامه های دوازده قدم آرزوهامون رو به ما نمی دن ! برنامه های دوازده قدمی وعده ی کار و پول و خونه و ماشین به ما نمی دن ! برنامه های دوازده قدمی وعده ی هیکل خوشگل و زندگی لاکچری و رابطه ی رویایی به ما نمی دن !  تنها …

خوب چرا این سوال توی بخش روابط نیومده ؟! دلیلش اینه که قرار نیست من بشینم از رابطه ی راهنما و رهجو ، اینجا براتون بنویسم . قراره بشینیم و خدا رو هزار بار شکر کنیم ، که رابطه ای رو سر راهمون قرار داده که میلیاردها نفر آرزوش رو …

گذشته مانند شبحی بوده است که در پشت در به کمین نشسته و همیشه از این ترسیده ایم که اگر در را باز کنیم چه بر سرمان خواهد آورد . ما مجبور نیستیم با گذشته خود به تنهایی روبرو شویم ، زیرا اراده و زندگی ما در دست نیروی برتر …

وقتی اسم داشته های میاد ، ذهن ما عادت کرده سریع بره سراغ پول و خونه و ماشین ، طبیعی هم هست ، اینها داشته های باحالی هستن و من هم موافقم که اینا بعنوان داشته خیلی خوبن … اما چقدر از این پولا ، خونه ها و ماشین های …

خوب راستش رو بگم ، من معتقدم ما بچه های بیمار خدا ، خیلی هامون اون بچه خوبه بودیم که بیماری اینجوری قاطی پاتیمون کرد .خیلی از ما مهربون ترین ها بودیم ، برای دیگران دلسوز بودیم و انسانهای خوب و ارزشمندی بودیم و هستیم ! قرار نیست بیمار بودن …