نکته در مورد لیست رنجش

امروز انرژیم برای نوشتن بالا نبود ، شروع کردم به گوش دادن مشارکت دوستان و یکهو جرقه ای خوردم که ختم شد به این مطلب . 

دوستان خوبم نوشتن لیست رنجش به تنهایی ، بدون اینکه من دیدگاهم رو نسبت به کل قضیه عوض کنم و با نگاه بهبودی به لیستم نگاه کنم  فقط تلاشی درآور میشه برای زنده کردن رنجش هام و ابزاری میشه در دست بیماری ! مهم ترین قسمت نوشتن لیست رنجش نگاه کردن از اون زاویه ی بهتریه که بهبودی می گه … حالا زاویه بهتر در مورد لیست رنجش چیه ؟

بزرگترین چیزی که باعث شده این رنجشها در من بوجود بیاد و بمونه و روحم رو کثیف کنه «قضاوت» هست … و اینجا باید یه نگاه تازه از بحث قضاوت رو وارد زندگیم کنم … نقص قضاوت یکی از نواقع اخلاقیه و متاسفانه در تربیت ما زیاد بهش توجه نشده که هیچ ، برای ما قضاوت کردن دیگران گویی بخشی از فرهنگمون شده ، درباره ی همه کس و همه چیز به راحتی نظر می دیم و حس صاحب نظر بودن یکی از احساسات طبیعی در بین ماهاست … خیلی در مورد رفتار دیگران ، حتی ظاهرشون قضاوت می کنیم ، نگاه عاقل اندر سفیه یکی از نگاه های طبیعی ماست … عادت داریم از زاویه ی بالا به دیگران نگاه کنیم ، نصیحت و ارشاد کردن دیگران هم که یکی زا تفریحاتمونه … اما بسه ! بسه ! بس ! (راست بگو اهنگ بسه بسه بس اومد تو ذهنت 🙂 ) 

عزیزای دلم بیاید خودمون رو همینجا اصلاح کنیم … 

آیا من که دارم اون قاتلی که زده همسرش رو کشته قضاوت می کنم ، اخ و پیف می کنم که چه آدمهایی تو روزگارمون هستن ! و دارم از مزایای سعه ی صدر و صبر در مشکلات و … سخنرانی می کنم ! از زندگی اون دو نفر خبر دارم … از شرایطشون ؟ از تربیتی که اون دو نفر توش بزرگ شدن ؟ از خانواده ای که داشتن ؟ بالا پایینهای زندگیشون ؟ سختی های کودکی و جوانی شون ، بیماری های روحی و روانشون ؟ اصلا من چی می دونم ؟! چه حقی دارم که بشینم در مسند قضاوت ؟! 

حالا یه نگاه دیگه هم لازم دارم برای رسوندن این بحث به رنجش :

در مورد مثالی که زدم ، می دونی چقدر گناه داره اون کسی که با هزار امید ازدواج کرده و زندگی تشکیل داده ، کارش به لحظه ای رسیده که کسی که زمانی احتمالا عشق زندگیش بوده رو کشته ! می دونی چقدر باید آسیب دیده و درد کشیده باشی که به چنین جایی برسی ؟ می دونی چقدر باید ذهنت بیمار باشه که چنین تصمیمی بگیری و زندگی با چنین ذهن بیماری چقدر دردناکه ؟ چقدر این آدم در زندگیش کم محبت دیده …  

بذا یه چیز دیگه رو هم یاداوری کنم … 

خوب حالا بعد اینهمه چیزی که گفتم من اصلا حق قضاوت دارم ؟ جز خدایی که اون بنده ی خدا رو آفریده و از تمام شرایطش خبر داره اصلا کی حق قضاوت داره ؟ من جز با عشق و دلسوزی چه نگاهی به این آدم پر از مشکل و درد می تونم داشته باشم ؟ اونم یکی از بچه های خداست توی زمین که کارش به اینجا رسیده … 

چیزهایی که گفتم هیچکدوم برای تبرئه یا تایید اون بنده خدا نیست … فقط دارم روی نگاه خودمون کار می کنم ..

یه دیالوگ زیبا امروز حرف آخر رو زد … آدم بد نداریم ! فقط آدمهایی آشفته با انتخاب های بد داریم …

حالا برسیم به اون کسایی که به ما آزار رسوندن و رنجشهای خودمون … کسی که من دارم به چشم آدم بد و ظالم نگاه می کنم ، در حقیقت یه آدمه مثل من با انتخابای اشتباه … با شرایط متفاوت … با بیماری خودش و فرصتی مثل امروز من برای رشد و درک انتخاب و حق انتخاب نداشته … 

نور عشق رو به دلمون راه بدیم … همه چیز قشنگ تر می شه

کانال تلگرام مسیر آرامش، دوازده قدم آرام: این روبرو کلیک کنید شاید باز شه! ورود به تلگرام با یاروشکن 😂 می تونید در تلگرام این رو سرچ کنید : aram12steps