دوازده قدم درکهای شخصی آرام از دوازده قدم روحانی

رسیدیم به اصول روحانی قدم سوم … خوب فکر کنم هممون تجربش رو داریم که چه تصمیمات خوبی در طول زنزگیمون گرفتیم ، اما به هیچ سرانجامی نرسید ، چرا ؟! علتش این بود که تصمیمون رو توی سرخوشی و با قدرت می گرفتیم و بعد از یک دو روز …

دعای قدم سوم در کتابمون : و دعای قدم سوم در یک انجمن دیگه که عاشقشم:   نکته ی اول سوال اینه که سپردن یه عمله ! قرار نیست فقط توی سر من اتفاق بیافته . نکته ی دوم اینه که ظاهرا نیاز به یک پروسه ی منظم برای تمرینش …

خوب ، این قدم اونقدر شور و اشتیاق در من بوجود آورد که چیزی رو نگفته نذاشتم و حالا تازه رسیدیم به سوالات دیگه و من متوجه شدم جوگیر شدم و جواب همشون رو در درکهای قبل دادم … اما میتونیم بریم بصورت ریزبینانه تر روش مراقبت خداوند از اراده …

راهنمام جمله ی قشنگی داشت : خداوند میهمان نجیبی است ، بدون دعوت به زندگیت وارد نمی شه . فقط دارم تصور میکنم لبخند خدا رو وقتی که میشینم تو جایگاه خدایی و با همه ی عجز و نا آگاهیم شروع می کنم با خودمحوریم به فرمانروایی قلمرو خیالیم ! …

الان باید صورت من رو ببینید که چشمام نیمه باز و گردنم کمی کج و  نیشم باز شده از تصور زندگی ای با سپردن به مراقبت خداوند ! تصور کنید زندگی ای که من سر جای خودم باشم و خداوند سر جای خودش ! نه بخوام کسی رو تغییر بدم …