دوازده قدم درکهای شخصی آرام از دوازده قدم روحانی

خوب ، این قدم اونقدر شور و اشتیاق در من بوجود آورد که چیزی رو نگفته نذاشتم و حالا تازه رسیدیم به سوالات دیگه و من متوجه شدم جوگیر شدم و جواب همشون رو در درکهای قبل دادم … اما میتونیم بریم بصورت ریزبینانه تر روش مراقبت خداوند از اراده …

راهنمام جمله ی قشنگی داشت : خداوند میهمان نجیبی است ، بدون دعوت به زندگیت وارد نمی شه . فقط دارم تصور میکنم لبخند خدا رو وقتی که میشینم تو جایگاه خدایی و با همه ی عجز و نا آگاهیم شروع می کنم با خودمحوریم به فرمانروایی قلمرو خیالیم ! …

الان باید صورت من رو ببینید که چشمام نیمه باز و گردنم کمی کج و  نیشم باز شده از تصور زندگی ای با سپردن به مراقبت خداوند ! تصور کنید زندگی ای که من سر جای خودم باشم و خداوند سر جای خودش ! نه بخوام کسی رو تغییر بدم …

خوب رسیدیم به جایی که یه مرور بکنیم ، آیا درکمون از خداوند برامون کار می کنه ؟اگه آره چطور و چقدر و اگه نه چرا و چه باید بکنیم …  کاش قبلش ببینیم اصلا کلمه ی فهمم برام کار می کنه یعنی چی ؟ مگه فهم من قراره چیکار …

کتاب میگه : چه احساسی به نیروی برترم دارم ؟ این سوال در کتاب مرجع چسبیده به سوال قبل (روشهای ارتباط نیروی برتر با من ) آورده شده که معنای خاصی داره … یعنی می گه حالا که در سوال قبل تر تو ارتباط برقرار می کنی و حالا که …

کتاب قشنگ میگه : خوب سوال قبلی گفت ما چطور با نیروی برترمون تماس می گیریم ، حالا این سوال میخواد بدونه آیا می دونم نیروی برترم چطور با من ارتباط میگیره ؟ یادتون باشه ، ارتباط با خداوند بر خلاف آنچه خیلی هامون یک عمر فکر می کردیم هرگز …